एक महामेरू कै. रावसाहेब शंकर रामचंद्र पन्हाळे (भाग 11)
स्वतंत्र्याच्या चळवळीत पुणे हे केंद्र होते. पुणे लष्कर परिसरात स्वातंत्र्याचे वारे वहात होते. रावसाहेब हे व्यवसायाने उघड भाग घेत नसत पण त्यांचा पडद्या मागून हात आसे. यशवंतराव चव्हाण, अमीर खाँ., काकासाहेब गाडगीळ, तात्यसाहेब केळकर, करंदीकर या मंडळींचा संबंध असे भुमीगतांना ते सुरक्षित ठेवत. चळवळीला आर्थिक मदत देत असत. भुमीगत स्वातंत्र्य सैनिकांच्या अडचनीतल्या कुटूंबीयांना मदत गुपचुप पाठवत आसत
एक महामेरू कै. रावसाहेब शंकर रामचंद्र पन्हाळे (भाग 10)
रावसाहेबांना जे भेटले व पटेल आशा सर्व जातींच्या धर्माच्या मानवाचे ते आपले झाले. त्यांच्या बाबतीत अशी असंख्य उदाहरणे आहेत. त्यांना प्लेगने विळखा मारला. सर्व संपेल अशी अवस्था तयार झाली होती. पण त्याने त्यावर ही मात केली. शिक्षण इयत्त तिसरी पण उघड्या जागाच्या शाळेत ते स्कॉलर विद्यार्थी म्हणुन चमकले.
एक महामेरू कै. रावसाहेब शंकर रामचंद्र पन्हाळे (भाग 9)
रावासाहेब, भोज व भगताकडे दिलेल्या भगीनी म्हणजे रावसाहेबांचे घर. ते घर म्हणजे एक वेगळी ठेवण होती. घरात अनेक दु:खाचे डोंगर आले पण आपल्या सदस्यांना त्यांनी खंबीर धीर दिला. त्यांच्या पाठीशी उभे राहिले. भोज व भगत या बहिणी व त्यांचे सर्व कुटूंब आपल्या घरात ठेवले.
एक महामेरू कै. रावसाहेब शंकर रामचंद्र पन्हाळे (भाग 8)
खडीच्या मैदानातील नागेश्वर मंदिरात ते जात. हिंदु व इतर हा भेद त्यांच्या जवळ नव्हता. आपल्या कारखान्यात कुशल मुस्लीम व शेख धर्मीय ठेवत आसत. त्यांच्या धार्मीक उत्सवात सहभाग घेत. एक वेळ घरा समोर एक पठाण एका वयोवृद्ध बांधवा कडून कर्ज वसुली साठी शिवीगाळ व मारझोड करीत होता.
एक महामेरू कै. रावसाहेब शंकर रामचंद्र पन्हाळे (भाग 7)
1985 च्या दरम्यान मला समजले लष्कर भागात भोपळे चौकात रावसाहेब केदारी यांच्या समोर त्यांच्या प्रेरणेने श्री संताजी वाचनालय सुरू आहे. मी गेलो मला बरेच लेखन अभ्यासता आले. याचे अध्यक्ष रावसाहेब होते. व स्वातंत्र्य सेनानी मुरलीधर व्हावळ सचिव होते. समाज बौद्धिक बाबत सक्षम बनावा ही या संस्थेची बैठक होती. या मार्फत महिलांना शिवणकाम संगीत चित्रकला व महिला विकास गृह चालवले जात आसे वीर मंडळ व संताजी स्वयं सेवक पथक तयार केले होते.