या वर्षी महाराष्ट्राच्या विविध भागातून 2017-18 च्या शैक्षणिक वर्षाकरिता खालील प्रकारच्या शिष्यवृत्यांसाठी अर्ज मागविण्यात येत आहेत.

1) प्रतिवर्षाप्रमाणेच वैद्यकीय, अभियांत्रिकी, संगणकशास्त्र, व्यवस्थापन शास्त्र इ. व्यावसायिक अभ्यासक्रमांसाठी निवड झालेले विद्यार्थी.
2) केंद्रीय लोकसेवा आयोगातर्फे घेण्यात येणार्‍या Common Enterance Exam for all India Services  साठी IAS, IPS  इ. उच्चक्षेणीच्या पदासाठी होणार्‍या

    अ. नगर - या जिल्हा स्तरावर विस वर्षा पुर्वी अ. नगर जि. तेली संघटनावर काम करित होते. या संघटनेत संस्थापक सचिव श्री. देवकर होते. संस्था उभी करण्यास त्यांनी कष्ट ही घेतले होते. श्री. संत संताजी पतसंस्थेचे ते चेअरमन ही होते. समाजाची ही संस्था अडचनीत गेली म्हणुन गप्प न रहाता संस्थेला संजीवनी दिले.

खासदार श्री. रामदास तडस यांना वाढदिवसाच्या शुभेच्छा. दि. 1 एप्रिल  

शुभेच्छुक 

सर्वश्री चंद्रकांत वाव्हळ, पुणे विभागीय अध्यक्ष, प्रकाश कर्डीले, मा. अध्यक्ष पुणे, ज्ञानेश्वर दुर्गुडे कार्याध्यक्ष पुणे उत्तर, प्रकाश गीधे, उपाध्यक्ष पुणे उत्तर, प्रदिप कर्पे, सचिव पुणे उत्तर, भागवत लुटे उत्तर नगर, योगेश बनसोडे रहाता मोहन देशमाने, तेली गल्ली

तेली समाज संघटनेची दिशा मा. खासदार तडस साहेबा कडून शिकुया.  - विजय काळे, अध्यक्ष महाराष्ट्र तैलिक तेली महासभा नगर

    आम्हा समविचारी बाधवांना समाज कार्य करण्यात नवखेपणा होता तेंव्हा नगर वासीयांनी देश पातळीवरील समाजाचा विचार मेळावा नगर येथे ठेवला होता. पहिल्या सत्रात समाजमाता केशकाकु यांची निवड देशपातळीवर झाली. त्यावेळी तडस साहेब विधान परिषदेत आमदार होते. मी कसा तेली समाजामुळे आमदार झालो. आणि म्हणून आपन एक झालो तर आपले हक्क मिळवू शकतो.

तेली समाजाची संघर्षाची वाटचाल म्हणजे खा. तडस - प्रकाश गिधे उपाध्यक्ष महाराष्ट्र तैलिक तेली महासभा उ. पु. जि.

    मी तसा चळवळीतला माणुस दत्ता सामंत यांच्या संघटेनेचा घटक. तो मिल कामगारांचा लढा लढलो आणी गिरणीबंद पडताच गावाकडे आलो. जवळ होते शुन्य उभा राहिली आणी संघर्ष सुरू केला. हा संघर्ष एकट्याचा. माझे गाव डोंगर दर्‍यातले सर्व साधने कमी अंगावर पाऊस घेऊन लढताना जाणवले मी एकटा आहे. परंतु माझ्या सारखे परिस्थीतीने गंजलेले माझ्या गावात माझ्या तालुक्यात, हजारो आहेत. ही सर्व मंडळी पिचत भरडत रडत आहेत. त्याच्या जगण्याची धडपडीची जाणीव कुणालाच नाही. आपन एकत्र येऊ ही ओळख ही नव्हती आणी आपन असेच पोटातले दु:ख उरात ठेवून वावरावे ही आमची ठेवन होती.