Sant Santaji Maharaj Jagnade संत संताजी महाराज जगनाडे
Top News
Labels
रावसाहेबांची सर्व धर्म समभाव भुमीका.
एक महामेरू कै. रावसाहेब शंकर रामचंद्र पन्हाळे (भाग 8)
रावसाहेबांची सर्व धर्म समभाव भुमीका.
खडीच्या मैदानातील नागेश्वर मंदिरात ते जात. हिंदु व इतर हा भेद त्यांच्या जवळ नव्हता. आपल्या कारखान्यात कुशल मुस्लीम व शेख धर्मीय ठेवत आसत. त्यांच्या धार्मीक उत्सवात सहभाग घेत. एक वेळ घरा समोर एक पठाण एका वयोवृद्ध बांधवा कडून कर्ज वसुली साठी शिवीगाळ व मारझोड करीत होता.
रावसाहेब शंकर रामचंद्र पन्हाळे व श्री संत संताजी वाचनालय पुणे
एक महामेरू कै. रावसाहेब शंकर रामचंद्र पन्हाळे (भाग 7)
श्री संत संताजी वाचनालय पुणे
1985 च्या दरम्यान मला समजले लष्कर भागात भोपळे चौकात रावसाहेब केदारी यांच्या समोर त्यांच्या प्रेरणेने श्री संताजी वाचनालय सुरू आहे. मी गेलो मला बरेच लेखन अभ्यासता आले. याचे अध्यक्ष रावसाहेब होते. व स्वातंत्र्य सेनानी मुरलीधर व्हावळ सचिव होते. समाज बौद्धिक बाबत सक्षम बनावा ही या संस्थेची बैठक होती. या मार्फत महिलांना शिवणकाम संगीत चित्रकला व महिला विकास गृह चालवले जात आसे वीर मंडळ व संताजी स्वयं सेवक पथक तयार केले होते.
महाराष्ट्रात संत संताजी पोहचवणारे जे आहेत त्यात रावसाहेब आग्रेसर
एक महामेरू कै. रावसाहेब शंकर रामचंद्र पन्हाळे (भाग 6)
महाराष्ट्रात संत संताजी पोहचवणारे जे आहेत त्यात रावसाहेब आग्रेसर
आज महाराष्टात घराघरात संत संताजींचे किमान नाव तरी कोरले आहे. पण 1920 च्या दरम्यान ते काही नव्हते. पुर्व सुरूच्या मंडळींनी संताजी हे नाव काही भागात पोहचं केले होते. रावसाहेबांनी व्यवसाया साठी फिरताना शहरात तेली समाज शोधला. अनेक भागात समाजाच्या शाखा.परत त्या शाखेत अनेक फळ्या. त्यात ते संताजी उभा करीत होते. नुसता संताजी उभा करून हे भेद संपणार नाहीत तर येथे रोटी बेटी व्यवहार झाले पाहिजेत, आपल्या शाखा विसरून आपण एक झाले पाहिजे.
श्री. संत संताजी अस्तीव पुसले गेले तेंव्हा
एक महामेरू कै. रावसाहेब शंकर रामचंद्र पन्हाळे (भाग 5)
श्री. संत संताजी अस्तीव पुसले गेले तेंव्हा
हे एक वास्तव आहे. इथे मला रावसाहेबांचे कौतुक करावे वाटते. 1960 च्या दरम्यान प्रसिद्ध इतिहासक संशोधक बा. सी. बेंद्रे यांनी संत संताजींचे अस्तीत्व म्हणजे ते व तुकाराम एकत्र नव्हते. आशी मोहिम उघडली होती. समाज गलित गात्र झाला होता. ही लढाई आर्थिक नव्हती, राजकीय नव्हती, दंडेल शाहीची नव्हती. ही लढाई बौद्धीक होती या साठी यांनी संस्थेच्या आमसभेत हा प्रश्न मांडला व त्यांनी एक अभ्यासु व प्रामाणीक बांधवांची कमीटी बनवली.
होय मी तेली आहे ही रावसाहेबा ची भुमीका.
एक महामेरू कै. रावसाहेब शंकर रामचंद्र पन्हाळे (भाग 4)
होय मी तेली आहे ही त्यांची भुमीका.
सह्याद्रीच्या अंबेगावात अजोबा तेल घाना घेत होते. वडिल पुण्यात आले. नातेवाईकात उभे राहिले. हात दिला घेतला होता. आईने हा आपला समाज व आपण त्याचे घटक ही शिकवण वडीलांच्या अकस्मीत जाण्या नंतर दिली होती. ते आपल्या त्यागातुन वेळ काढुन समजात जात येत असत रावसाहेब केदारी, आप्पासाहेब भगत, शंकरराव करपे यासारख्या समाज बांधवा बरोबर समाज विकासात सहभागी आसत. 1942 साली ते पुणे येथील समाजाचे सचिव झाले.